De impact van een chronische ziekte is groot, zowel op de persoon zelf maar ook op de omgeving. Als je te horen krijgt dat je bijvoorbeeld kanker hebt of zoals ik zelf een TIA op jonge leeftijd, heeft dat een enorme impact in je leven. Je hele wereld staat op zijn kop en de toekomst is opeens onzeker. Je moet je leren aanpassen aan je lichamelijke conditie en de behandeling van de ziekte.
Verlies van gezondheid/chronische ziekte
Verlies van gezondheid/chronische ziekte.
Schuldgevoelschaamte
Met name de onzekerheid dat je leven tot nu toe voorspelbaar was en nu niet meer. Schuldgevoelens schaamte over je leefstijl en allerlei andere vragen komen omhoog. Had ik het kunnen voorkomen. Hoe zal het verder gaan. Het vertrouwen in je eigen lichaam is weg en je hoopt dat het vertrouwen weer terug gaat komen.
Regie nemen
Soms geeft een klein signaal van bijv een steek in je hoofd of extra tinteling in je mondhoek of vingers roept dan weer het gevoel van paniek op. Reacties uit de omgeving kunnen je ook van je stuk brengen, ik heb me daar een lange tijd bewust voor afgesloten en heb gedacht al die ervaringen van anderen zal best allemaal maar ik loop hier mijn eigen pad. Dit is een vorm van zelfbescherming waardoor je weer verder kan met je eigen dingen. In de behandeling bij de huisarts kreeg ik de ruimte om allerlei dingen voor mijn gezondheid zoals bijvoorbeeld bloeddruk en hartslag zelf te gaan meten en dat gaf mij uiteindelijk weer het vertrouwen in mijzelf en lichaam terug. Ik kon zelf weer de regie nemen
Achteraf kan ik kijken naar dit proces als een proces dat mij ook de positieve kant van de tia heeft laten zien (posttraumatische groei) heeft gegeven. Het heeft mij met beide benen op de grond gezet en laten beseffen niet uit het oog te verliezen wat belangrijk voor mij is. De mensen dicht om mij heen op de eerste plaats te zetten en accepteren dat het leven niet altijd perfect verloopt, maar het juist daarom zo boeiend is. Waardering en dankbaarheid dat je weer verder kan met je leven.
Achteraf kan ik kijken naar dit proces als een proces dat mij ook de positieve kant van de tia heeft laten zien (posttraumatische groei) heeft gegeven. Het heeft mij met beide benen op de grond gezet en laten beseffen niet uit het oog te verliezen wat belangrijk voor mij is. De mensen dicht om mij heen op de eerste plaats te zetten en accepteren dat het leven niet altijd perfect verloopt, maar het juist daarom zo boeiend is. Waardering en dankbaarheid dat je weer verder kan met je leven.
Rouwproces
Na het horen van de diagnose van de ziekte komt er een rouw/verlies proces op gang. Bij een chronisch ziekte gebeurd dat meerdere keren, telkens weer balans op maken tussen ziekteproces en welbevinden. Levend rouwen noemen we dat. Dit proces doorloop je meerdere keren, en zal bijgesteld moeten als de ziekte zich uitbreid.
Ziekte confronteert je met imperfectie, iets wat niet zo makkelijk te accepteren is. Dit komt ook mede doordat de wereld om ons heen daar niet opgericht is. Onze maatschappij is vooral gericht op jong zijn, mooi, snelheid, perfectie is wat de boventoon voert en niet ziekte of imperfectie. Gezondheid is het hoogste goed schrijft Annemarie Postma in haar boek Ziels Gezond zijn. Zij beschrijft dat het beleven van een ziekte, je dat kan zien als een teleurstelling, maar ook als een uitdaging. Je bent niet alleen je lichaam, de ziel is ook een belangrijk deel van ons zijn.
Ziekte confronteert je met imperfectie, iets wat niet zo makkelijk te accepteren is. Dit komt ook mede doordat de wereld om ons heen daar niet opgericht is. Onze maatschappij is vooral gericht op jong zijn, mooi, snelheid, perfectie is wat de boventoon voert en niet ziekte of imperfectie. Gezondheid is het hoogste goed schrijft Annemarie Postma in haar boek Ziels Gezond zijn. Zij beschrijft dat het beleven van een ziekte, je dat kan zien als een teleurstelling, maar ook als een uitdaging. Je bent niet alleen je lichaam, de ziel is ook een belangrijk deel van ons zijn.
Acceptatie en aanvaarding
Acceptatie en aanvaarding van jezelf en je ziekte of beperking. Wat kan je nog wel in plaats van wat kan ik niet meer. Annemarie is zelf ervaringsdeskundige en zit al jaren in een rolstoel. In haar boek heeft ze interviews met verschillende mensen die allemaal een ziekte meemaken veelal kanker. Zij geven allemaal aan dat er een verandering bij hun heeft plaats gevonden. Niet zo maar ineens, maar door te luisteren naar hun lichaam en daar hun leven op aan te passen. Te luisteren naar wat hun lichaam met de ziekte wil vertellen en daarna op zoek te gaan.
Ik denk en loop graag met je mee in je zoektocht naar groei, acceptatie en aanvaarding.
Ik denk en loop graag met je mee in je zoektocht naar groei, acceptatie en aanvaarding.